Het weer is goed en ik fiets al snel door een mooi golvend landschap met goede wegen, alhoewel een politieagent mij er wel even op attendeert dat er naast de weg ook een fietspad is voor Hollanders.  Voor het eerst maak ik nu mee wat ik mij vaker zal overkomen n.l. de Duitsers weten weinig van campings. Het kost wat zoeken en vragen voor ik de camping gevonden heb en zo wordt de etappe wel 12 km langer. Geen punt want de zon schijnt. Ik doe mijn eerste wasje en dat droogt snel.  Het is zondagmorgen  iedereen slaapt nog behalve een collega fietser en ik, we vertrekken, ieder z`n eigen weg. Mijn doel is vandaag Paderborn via mooie binnenweggetjes kom ik met fanfaremuziek aan in Schloß Neuhaus / Paderborn en zet mijn tent op, kook een potje macaroni en fiets nu zonder bepakking nog wat rond en bel naar huis. 

Slapen gaat bijzonder goed  om 22.00 u. plat en om 0600 u. weer op. Het is lastig om door  een Duits stadje te fietsen      A. je hebt andere fietspaden en     B. je kan soms moeilijk de route weer oppakken. Zo ook in Paderborn, met wat kijken naar kerktorens en zonnestand zit ik aardig snel op  68 / B7.  Het is maandag dus heb ik veel last van vrachtauto`s en bussen. Niet iedereen waardeert een dwaas op de fiets want daar zijn de wegen niet voor gemaakt. De zon doet goed z`n best en de km vliegen onder mijn wielen door, wat wil je met een westenwind in de rug.Die Kasseller Berge komen in zicht en het is verdraaid lastig, korte stevige klimmetjes met altijd die denderende auto`s langs mijn linker elleboog. Gelukkig draag ik korte mouwen zodat ik niet onverwachts ergens achter blijf hangen (spiegeltje of zo) de etappe is wel lang en warm. Tegen 16.00 u zit ik echt kapot, mentaal en lichamelijk lukt het even niet meer, de zon brandt op mijn hoofd en het water is bijna op, geen mens of dier te bekennen. Druivensuiker heb ik nog gevonden in mijn tassen en en dat geeft weer moed. Na wat rust en een goede tip en nog 10 km  moet ik een goede camping vinden volgens een fietsende man. Een echtpaar verzekerd mij dat er wel plek is, en ik waag de laatste klim, en ja hoor de camping is er, helaas is Der Platzwart even niet op z`n plek en geen mens durft zijn taak over te nemen dus wacht ik geduldig. Na het opzetten van mijn tentje en het doen van mijn was, ga ik lekker eten.  Wat schetst mijn verbazing als ik op mijn schouder wordt getikt en een groet van een Duitse Mevrouw krijg. De dame van afgelopen middag moest even kijken of ik wel een slaapplaats had gevonden, erg zorgzaam en attent.   Mijn grote zorg is een andere route te fietsen dan vandaag, dus weer vragen.. 3 gepensioneerde agenten,1 dame en de serveerster konden het eerst niet eens worden, maar toch heb ik daar een goede route van gekregen.

Op advies van de raad van Wijzen ging ik vroeg op pad richting Fulda, noordwaarts, om dan weer zuidwaarts langs de Werra richting Eisenach te gaan. De Wijzen hadden geen rekening gehouden met een umleitung cq een bouwput met wel 12 bulldozers en kranen en 1 fietsje met een mannetje die zo eigenwijs dwars door de put moest.  Het was prachtig de reacties van die mensen te zien met name als je met je voortassen vast in een spoor zit.  Dan langs de Werra, een prachtige fietsroute die ik iedereen kan aanbevelen. Ik ontmoet nu ook collega fietsers en er staan bankjes en er zijn wat meer ontspannings momenten. Ik fiets wel een flink eind om maar geniet wel van de natuur en de vriendelijke contacten onderweg. De mensen weten eigenlijk niet goed wat ze moeten denken als je zegt dat je naar Praag wilt fietsen. Ongeloof en bewondering liggen hier vaak dicht bij elkaar, maar ja ze kennen JB niet en na uitgelegd te hebben waarom ik dit doe,  komt er toch wel begrip voor de trip  Großburschla net voor Eisenach is mijn  plek waar ik overnacht. Een kleine camping met wat oud sanitair,  maar het ziet er schoon uit. Omdat ik van plan ben`s morgens vroeg te vertrekken krijg ik de sleutel van de douche mee, ik voel mij met zeer vereerd. Om 20.30 komt er nog een fietser de camping op fietsen en gaat uiteraard dicht bij mij staan alsof ik alles weet. Hij is een doorgewinterde fietser en hij adviseert mij niet de  Rennsteig te nemen omdat de wind, de hoogte en de kou daar  prettig fietsen onmogelijk maakt,  we hebben nog wat andere mogelijkheden uitgezocht maar kwamen toch weer op de rechte B7 uit.

  De was droogt alweer snel aan een lijntje tussen mijn tent en de fiets. ik kook een potje en drink een flink glas wijn en slaap al om 22.00 u..om 4.00 u. wordt ik wakker en hoor het regenen, natuurlijk moet het ook hier regenen want het is echt kurkdroog, maar waarom nu en niet morgen.

De tent is nat en ik droog hem af alvorens alles weer op de fiets te pakken. Mijn humeur is goed, want vandaag ga ik door de laatste Duitse bergen en de campingbaas vertelde dat na Karlovy-vary de weg voor een groot gedeelte dalend is. .Het Thüringerwald is mooi en van de auto`s heb ik geen last meer. Mijn doel is Klingenthal waar ik de grens over ga

naar Tsjechië en dat lukt. 

De eerste routeborden worden gespeld om toch maar geen verkeerde weg te rijden. De weg is prachtig en erg nieuw. Het ruikt naar teer en olie maar het ziet er goed uit en ik heb de ruimte en hoor bijna geen auto`s.Via kleine bosweggetjes en B wegen probeer ik met de wandel/fietskaart zo richt mogelijk naar Karlovy te fietsen en wat tijd over te houden om de stad nog in te gaan.  Mijn camping ligt aan de rand van de stad dus gauw de tent opzetten en dan verkennen. Het is een mooie stad met veel vergane glorie maar wel weer opgepoetst voor de toeristen uit Duitsland.  Ik eet  op de boulevard en geniet van  flanerende Tsjechen. Er is een beregrote supermarkt waar ik even rondneus, je bent ook nieuwsgierig naar de ontwikkeling op dat gebied dus ontdek ik de moderne vooruitgang. Op de camping ga ik vast de planning maken voor zaterdag en zondag. Ik wil graag zondag om ongeveer 12.00 u. in Praha arriveren, dus zoek ik een camping op zo`n 50 km van Praha.Ik vind er één en moet daarom zaterdag  maar 80/90 km. te fietsen.

 

Ik vertrek zaterdagmorgen 0m 8.00 u. Via een weg die ik al had verkend  ben ik redelijk vlot weg uit Karlovy-vary. Ik krijg of verwensingen of complimenten naar mijn hoofd gesmeten maar het doet me niks ik ben 138 km. van mijn doel af en niets of niemand kan mijn stemming bederven. Het is wat bewolkt maar er is geen dreiging van regen, dus zit ik al voor 9.00 u. dampend en zwetend op de fiets, (wat had die campingbaas ook al weer gezegd?) trappend  geniet ik van bossen,velden, rode aarde en prachtige wolkenpartijen. Het is toch wel koud boven op zo`n heuvel, ik sta bij een benzinestation en kijk naar een thermometer die maar 11o C aangeeft, . vandaar die damp. Die 80 km trap ik zo weg en de camping waar ik wil overnachten komt zowaar al vroeg in zicht. Een modern bord aan de kant van de weg geeft mij het gevoel dat ik hier goed terecht kan.  Ik fiets naar het moderne hek wat hermetisch gesloten blijkt, een paar blaffende honden begroeten mij en ik zie verder geen tent of caravan, er komt beweging vanuit de receptie en een mevrouw. loopt richting het hek vergezeld van de blaffende honden. Dobry den is mijn begroeting en die mevrouw geeft eenzelfde antwoord wat mij enigszins ontgaat vanwege de honden. "camping hier? tent? 1 persoon?" op allerlei manieren probeer ik iets te formuleren. Foei en nogmaals foei zegt de mevrouw tegen de honden en ik begrijp dat dat geen Tsjechisch is maar Nederlands. Het is inderdaad Nederlands en de mevrouw is zoals ze zegt min of meer gast. Ze gaat naar de receptie en informeert of ik daar inderdaad kan overnachten, het kan en de receptioniste vraagt naar de papieren. Er komt een man binnen die belangstellend naar het paspoort kijkt en vraagt :"waar kom je vandaan?"   " Rijssen ", is mijn antwoord, dat weten ze hier toch niet te liggen. "RIESS`N ??", vraagt de mevrouw  die buiten bij de honden het gesprek heeft gevolgd. Verbaasd geef ik haar een bevestiging en zij net zo verbaasd "ik woon in  Nieuwland en Jij?"  ik woon daar ook en dan pas ken ik de hond, die op mijn wekelijkse trimavond mij het leven wel eens zuur heeft gemaakt,. nou ja zuur. Hoe is het mogelijk zover van huis en dan zo`n ontmoeting. De mevrouw. uit Rijssen blijkt een zus te  zijn van de eigenaar.   Camping BUCEK is vorig jaar aangekocht door de Nederlandse Fam Wilzing die al 11 jaar lang een camping aan het  Zuid Tsjechische Lipnomeer  beheerd, .voor meer info zie www.campingbucek.cz .    Ik werd op een bijzonder hartelijke wijze ontvangen en uitgezwaaid en ik kan de camping, gelegen aan een mooi meertje en een rustige omgeving, zeker aanbevelen

Mijn tocht zit er bijna op. Na een koude nacht heb ik de "buurvrouw" gevraagd of het mogelijk was mijn tent mee te nemen naar Rijssen zodat ik wat minder ballast zou hebben tijdens de treinreis terug en dat was mogelijk. Erg fijn voor mij en een verrassing voor Gerda. om op deze manier iets van mij te horen. Nu ik de tent kwijt ben zit er geen andere mogelijkheid meer in dan een pension te zoeken in Praag.

De koffie met koek ging er op camping bucek goed in en ik vertrek voor de laatste etappe naar PRAHA. Het is maar 40 km. dus een fluitje van een cent. Als de contouren van Praha opduiken is het 11.45 u. en ik zoek naar het bordje PRAHA. En ja hoor daar is de bebouwde kom. Ik ben hier toch wel blij mee en bel naar huis dat het doel bijna bereikt is, ik moet namelijk met mijn fiets de Karelsbrug over en het grote plein voor de Tynkerk bezoeken. .  

   Mijn doel is bereikt, ik kan nu Praag gaan bezichtigen,genieten van de sfeer,architektuur bewonderen en mij verbazen over de mensen die hier van heinde en ver naartoe stromen om dit allemaal te bewonderen. 4 Dagen loop ik door Praag en kan er  niet genoeg van krijgen, zie dan ook elke keer weer nieuwe dingen. 

Vrijdagmorgen,  5 september  het is 5.00 u. en ik spring uit bed, gelukkig ik heb me niet verslapen anders zou ik opnieuw een kaartje moeten kopen en een dag moeten wachten, dus ontbijten wassen enz. en de fiets bepakken en wel zo, dat de bagage er in de trein makkelijk af kan. Ik vertrek 06.20 u. uit mijn pension. Het is zonder tegenslag 25 min fietsen dus ik ben mooi op tijd. De reis verloopt prettig en na 1 overstap in Berlijn sta ik om 17.00 u. in Hengelo op het station, waar ik door Gerda en Margo begroet wordt.

Deze fietstocht heb ik gemaakt om later niet te hoeven zeggen, "ik had het zo graag willen doen, maar helaas het kan nu niet meer". Veel mensen stellen hartenwensen uit tot ze denken daarvoor tijd te hebben, maar  voor velen is dat dan niet meer mogelijk.

Ik wil alle mensen die mij voor, tijdens en na terugkomst gesteund hebben hartelijk bedanken.                            Speciale dank aan Gerda, Margo en Jeroen